Bo czasem trzeba się zresetować…

Oooo taaaak… ufff… jak Bosko!!! Cel osiągnięty i jest: pełen relax & satysfakcja milion. Niechaj trwa ten stan jak najdłużej!!!

Bo tak to się musiało skończyć…

Wraz z wiosennym przesileniem dopadła mnie zamuła w najgorszym jej gatunku. Brak weny i chęci przechodzący momentami w obrzydzenie do wszystkiego, co stanowiło codzienności mojej treść. Po prostu rzygać mi się tym wszystkim chciało.

To druga taka konkretna deprecha w historii mojego bloga. Pierwsza miała miejsce przed dwoma laty z hakiem i przeszedłem ją dosyć grubo – wszak nawet bloga zamierzałem zwinąć ;)

Sojer fajnie zdefiniował ten stan nazywając go „zmęczeniem materiału”. Trafił w sedno, skubany, a ja, po tłustym odpoczynku, znów byłem jak nowy. Podobnie działo się w ostatnich tygodniach; z dnia na dzień w coraz większym stopniu zmuszałem się do rzeczy, które, gdy jestem na fali, sprawiają mi cholerną frajdę! Bezcenne doświadczenie podpowiedziało: „powtórka z rozrywki, Miszczu! Urlop racz wziąć, bo inaczej ciebie diabli wezmą i nawet szlag cię trafić nie zdąży”. Postanowiłem odpocząć; zresetować świadomość i podświadomość.

Na kilka dni całkowicie odciąłem się od poczty, blogosfery, forów i całej reszty. Wolny czas spędzałem z aparatem fotograficznym. Pomogło :)

Fragment dębickiej Panoramy – tej z parkingu obok cmentarza na Wielopolskiej. Bo takich widokowych miejscówek jest kilka… ;)

Zajebista sprawa wziąć tak aparat w łapę, statyw na ramię i nie bacząc na pogodę wybrać się na długi spacer. Podczas swoich samotnych wędrówek z aparatem zaliczyłem: mgłę, halniak i dwukrotnie deszcz. Skończyło się to lekkim przeziębieniem, ale tona zdjęć sprawiła, że nawet przez moment nie żałowałem :)

Ostatnia sesyjka w plenerze (poniedziałek przed świtem) okazała się być nad wyraz owocną – mgła, deszczyk i miejscówka z potencjałem :) Żałuję tylko, cholera, że tak marnym sprzętem dysponuję…

Ponoć największy pomnik Jana Pawła II w Polsce (Plac Solidarności w Dębicy).

Ponoć nie liczy się różdżka, tylko czarodziej ;) Zaiste, ale w fotografii nie tak oczywiste…Praca, praca, praca… czas człowiekowi zagraca. Najważniejsze jednak, że wydostałem się z bagna zamuły i znów mi się chce! Już układam blogowe menu na najbliższy czas, niech czuję tę moc :) Oprócz nowych wpisów zorganizuję galeryjkę, do której wpakuje moje urlopowe wypociny: jakieś zachody, no i wschody, no i mgły, a do tego papieże, cmentarze i inne takie przeze mnie ustrzelone :) To wszystko już niebawem, bo wcześniej jeszcze inne zaległości pasuje nadrobić. Coś czuję, że uwinę się z tym szybko. Ahoj!

Kontrast: bezdomny na tle centrum handlowego.