Każdy ma takie chwile, że w duszy deszcz pada

Korzystając z okazji… wróć. Korzystając z mojego zjebanego nastroju pragnę obwieścić, że wszystko, kurwa, jest super. Wszystko jest zacne i fajne, a kluczowym tego czynnikiem jest nastawienie człowieka. No bo bez pozytywnego myślenia nie ma pozytywnych zdarzeń. Ke? A ja, proszę ja Was, tego nastawienia dziś nie mam. Kompletnie. Nic. Zero. Null. Lipa na całej linii. Nic, tylko poharatać sobie tętnice niczym bezpłciowe emo.

Wiecznie żywy tekst kawałka „Każdy ma chwile” (Grammatik and Fenomen) płynie z głośników przy akompaniamencie bitu z pianinkiem. Coś dziś pękło we mnie, co sprawiło, że znowu spotkałem tę smutniejszą twarz życia. Jakoś tak samo z siebie i nieoczekiwanie. Nie wiem, może nie może być roku bez takiego stanu? Bo to chyba pierwszy taki mój emocjonalny dołek od czasu, kiedy napisałem kawałek „Nowy dzień”. Możliwe, że przynajmniej raz do roku trzeba (najlepiej pod koniec kalendarza) złapać inne częstotliwości i wobec nich pewne rzeczy sobie przemyśleć i poukładać? Taki rachunek sumienia przed wejściem w nowy rok.

Przyznam, że nie spodziewałem się takiego stanu. Cały rok minął w sumie zajebiście – do tego wręcz stopnia, że zapomniałem o tym, że można czasem mieć gorsze chwile. A dziś, od kilku już godzin sam sobie siedzę, co jakiś czas wracam na kilka przesłuchań do wspomnianego wałka „Każdy ma chwile” i rozmyślam sobie nad wszystkim. Chyba jest mi to potrzebne; wyczuwam już ulgę, którą dostanę w nagrodę, gdy ten duchowy czyściec się skończy.


Wahałem się, czy pisać o tym na blogu. Tak osobistych tekstów nie zwykłem tutaj zamieszczać, ale pal licho. Nie jestem w końcu żadną maszyną, wiecznie zadowoloną i pełną energii. Jestem tylko człowiekiem, który może mieć czasem gorszy nastrój i potrzebę dania upustu negatywnym emocjom, które gdzieś w głębi jego duszy zdążyły się nagromadzić. Jestem tylko człowiekiem, choć chyba w pogoni za czasem zdarzało mi się o tym zapominać. Mijający rok nie był łatwy; właściwie był jednym z najtrudniejszych dla mnie w ostatnich kilku latach. Teraz dopiero to czuję – chyba przez te święta i kupę wolnego czasu z nich wynikającego mogło to złe ze mnie wypłynąć i dotrzeć do świadomości.

W sumie to dobrze, że akurat teraz. Miałem okazję pobyć sobie sam i jestem z tego rad, bo lepsze są takie rozkminy w samotności, niż trucie innym życia swoją kwaśną miną. Tym bardziej, kiedy nie czuje się potrzeby wyspowiadania. Tak już jest, że “nawet najtwardsi mają chwile, kiedy potrzebują klęknąć”.Melisa się parzy, a mi się powoli poprawia. Szkoda bólu brzucha (nerwica żołądkowa, nerwobóle, czy jak to się tam jeszcze zowie), ale… chyba jednak trochę mi go brakowało :) Czuję, że żyję; dawniej takie stany miewałem częściej. Do późnych godzin wieczornych, jak jakiś gówniarz wyżywałem się w opisach gg waląc dołujące fragmenty tekstu „Każdy ma chwile” i czekając, aż ktoś zAkLiKa i zapyta, czy wszystko ok. Nikt nie zareagował, co zgodnie z moimi depresyjnymi oczekiwaniami jeszcze bardziej mnie zdołowało ;) Ulżyłem sobie. Chwilami czułem coś na kształt zazdrości skierowanej do emo – ci to mają, kurde, doświadczenie w kontrolowaniu takich jazd! Mi pozostała improwizacja i tęgie refleksje nad wszystkim, co przez ostatnich około 20 miesięcy u mnie się wydarzyło.

3:08. Idę spać.

Subskrybcja
Powiadom o
guest

14 komentarzy
Wbudowane komentarze zwrotne
Pokaż wszystkie komentarze
przemo

Zwykle ludzie w życiu robią wszystko żeby mieć jak najmniej czasu na myślenie. Praca, praca, praca, potem w kościółku powiedzą jak żyć żeby i po śmierci było dobrze – i wystarczy. To się nazywa konformizm materialno-duchowy czyli “lecimy po najmniejszej linii oporu”. Nie jest to może najmądrzejsza postawa życiowa, ale z pewnością najwygodniejsza. Niestety, trafiają się też takie jednostki dla których myślenie jest nieodzowną częścią egzystencji i one, wynikiem wielu przemyśleń, dochodzą często do postawy nihilistycznej czyli “kasa nie ma sensu, sukces nie ma sensu, nowy samochód nie ma sensu, a to, co zwą duchowością, to tania szopka dla ubogich”… Czytaj więcej »

Andrzej

ważną kwestię poruszyłeś Przemo. Pozwolisz, że zacytuję: “Praca, praca, praca, potem w kościółku powiedzą jak żyć żeby i po śmierci było dobrze – i wystarczy. To się nazywa konformizm materialno-duchowy czyli “lecimy po najmniejszej linii oporu”.” Szkoda, że przeinaczasz prawdę. Ja jestem osoba głęboko wierzącą i nie wyobrażam sobie życia bez Pana Boga. Będąc jego dzieckiem i żyjąc blisko niego jestem wolny od depresji i lęku, ponieważ ufam Panu i widzę, co dzieje się z tymi, którzy się od niego oddalili. Trzeba wierzyć, bo inaczej czeka potępienie i to już tu na ziemi! Masz tu przykład obok, co się z… Czytaj więcej »

przemo

@Andrzej nie wiem czy mnie dobrze zrozumiałeś. Wiara, przynajmniej w wydaniu katolickim, jest zupełnie nie dla mnie. Nie uważam też, wbrew katolickiej propagandzie, że każda inna postawa niż wiara jest duchowym błądzeniem. Poszukując mądrości samemu, można odkryć dobre rzeczy, czasem lepsze niż te podawane na tacy przez “wiedzących wszystko najlepiej” księży i biskupów. Są tacy ludzie, nawet większość, którzy wolą przyjąć “to co dają” i nie zastanawiać się nad tym ani trochę. Im żyje się łatwo ale też bardzo łatwo padają ofiarami manipulacji i wykorzystywania. Dlatego poszukiwanie własnej drogi, zgodnie z własnym rozumem i sumieniem uważam za jak najbardziej godną… Czytaj więcej »

Mastej

Kawałek jest stare i odbiega od dzisiejszego rapu nawet tego podziemnego. Jego moc tkwi w przekazie, bo przekaz zawsze będzie w cenie. Stara szkoła rapu opierała się na przekazie i dlatego do starych kawałków zawsze chętnie się wraca pomimo że dziś nikt by się nie ośmielił wypuszczać niczego na takim poziomie. Eldo, Zółf i reszta przeszli jednak samych siebie i odwalili ten kawałek tak że nikt ich nie przebije. Szczery i prawdziwy do bólu i chyba każdy doskonale zna smak tego o czym goście nawijają. Każdy ma chwile i tyle w temacie. Peace

Mastej

No tak, jak zwykle o czymś zapomniałem ;P Chciałem dodać że chłopaki udostępnili ten kawałek 100% za free i legalnie dla wszystkich i możecie mp3 ściagnac z portalu mp3.wp.pl. Szacunek dla nich za ten gest że taki sercowy utwór oddali bez profitów!

marsjaninzmarsa

@[b]Przemo[/b]: ja na krótko: nie mogę się z Tobą zgodzić, że Wiara jest ucieczką. Droga Wiary też często bywa trudna, a jest nie mniej wartościowa od kierowania się “rozumem”. “Rozumem”, ponieważ jak ostatnio zauważyłem wierzący mają często zdecydowanie bardziej logiczne podejście do niektórych spraw (np. człowieczeństwa płodu) od ateistów… Wiem, że uogólniam, ale mówiłem że na krótko… ;)

Magda

Abstrahując od wpisu… bardzo lubię czasem powracać do tego kawałka.

szuman

@[b]Przemo[/b], [b]Andrzej[/b], [b]Marsjaninzmarsa[/b], nawet człowiekowi w spokoju dołem delektować się nie pozwolicie, tylko przy byle okazji dyskusje religijne ;) Strach doła mieć przy Was ;)

@[b]Mastej[/b], w 100% się zgadzam z tym, co napisałeś. Cholernie brakuje mi tego starego, prostego rapu…

@[b]Magda[/b], ja też – nawet, gdy jest pozytywnie.

marsjaninzmarsa

Apropo tego co napisał @[b]Mastej[/b] – podaję bezpośredniego linka, bo wcale tak łatwo tego znaleźć się nie da – szukajka taka mała, i wcale nie wiadomo, czy to w całym portalu szuka czy tylko w mp3 (wskazówka – jednak tylko w mp3) ;)

http://tinyurl.com/kazdy-ma-chwile-mp3

Ktoś znajomy;)

Każdy ma chwile, że w duszy deszcz pada. Czasem warto poczuć sie nie potrzebnym, pełnym smutku i ogólnie do dupy. Przemyślając różnie sprawy. Popatrzeć w głąb dzięki czemu możemy poznać samego siebie “od środka”. Pomijając życie pełne biegu nie myśląc o pracy, hajsie i wszystkich dogodnościah za którymi każdy w tych czasach podąża. Ja wiem ze boli, bo zawsze to boli wewnętrzny smutek pokazuje, że jesteśmy tylko ludźmi, a jeżeli ktoś mówi że lepiej zatracić sie w pogoń życiową unikając “trudnych dni” to nasówa się tylko jedna myśl, że udają chowają się pod skorupą która większość ludzi okazuje. Ale wracając… Czytaj więcej »

szuman

@[b]Ktoś znajomy;)[/b], czasem samotność w takich momentach jest jednak bardziej pożądana. Coś jak stłuczone kolano: nie potrzebujesz pomocy lub asysty innej osoby, bo znasz to i wiesz, że musi poboleć, ale zaraz przestanie ;) A po drugie: duma. Nie każdy ma ochotę być oglądanym w chwilach słabości i przez ową słabość stawać się komuś ciężarem. Szkoda, że nie wiem, kim jesteś, Ktosiu Znajomy ;)

Ktoś znajomy;)

Ach ta męska duma. Rozumiem że chęć bycia samym w takich chwilach jest tak wielka, że nie potrafisz o tym mówić bliskim.
Ale gdy emocje już opadną po tym feralnym dniu warto komuś się wygadać, niż dusić to w sobie, bo takie dni mogą coraz częściej wracać. Poprostu spróbuj, a może zmienisz zdanie.:)

szuman

@[b]Ktoś znajomy;)[/b], no, gdy kurz po bitwie opadnie, to można zdać relację komuś bliskiemu ;)

Cinu

była też druga piosenka grammatik’u powiązana z tym kawałkiem, kojarzy ktoś?