Obchody w mieście moim rocznicy śmierci papieża

Że obchody rocznicy papieża ściągną na miasto tłumy – spodziewałem się. Nie przewidziałem jednak, że ludziom zachce się procesji ulicami miasta. Wracałem sobie do domu miejskim, a że miałem przy sobie kanona…: przez całe popołudnie towarzyszył mi aparat, bo u takich wujków (staruszkowie, blisko setki) jest remont chaty i co jakiś czas trza tę demolkę obfotografować i wysłać zdjęcia do ju-es-ej, gdzie mieszka ich córka z mężem – zleceniodawcy remontu.

Więc wracałem sobie tym mękolem, razem z z kilkoma innymi osobami. Wszystko bez przygód i zgodnie z rozkładem – aż do Ronda Metalowców. Zaraz za tym rondem radiowozy na kogutach: jeden wóz Straży Miejskiej, a drugi Policji. I grupka ludzi. Wyglądało to na wypadek i zbiegowisko gapiów, ale po paru minutach ta grupka „gapiów” zaczęła się w ślimaczym tempie przemieszczać w stronę miasta. Tłumem bym tego nie nazwał – liczebnie raczej odpowiadali dwóm klasom idącym do kina. Radiowozy z włączonymi kogutami eskortowały tę chmarkę środkiem jezdni. Dlaczego nie szli chodnikiem? – nie wiem, ale jestem pewien, że spokojnie by się zmieścili razem z nagłośnieniem i krzyżem.

Siedząc wygodnie w autobusie musiałem uczestniczyć w tej całej procesji. Bus zatrzymywał się na każdym przystanku drogi krzyżowej; tamci stawali, klękali, a pasażerowi jeden po drugim wymiękali i opcję „komunikacja miejska” zamieniali na „piechtolot”. Ja trzymałem się dzielnie, bo do chaty jeszcze kawał drogi, a ta pielgrzymka niedługo powinna skręcić i odblokować zamkniętą w obydwu kierunkach jezdnię.

Ha! Wcześniej niż myślałem policmajster pozwolił kierowcy wyminąć procesję. Od razu ryj mi się ucieszył, ale po dłuższej chwili wróciła stara, poirytowana mina: kolejna blokada, bo szła inna procesja. Wkurwiłem się i wysiadłem, akurat w pobliżu Placu Solidarności.

Skoro już tam byłem, to czemu nie skorzystać z okazji i nie pstryknąć paru fotencji? Nie chciało mi się rozkładać statywu (w pokrowcu na ramieniu niczym plecak), zresztą… mój profesjonalny kompaktowy Canon trochę obciachowo na tych trzech nogach wygląda więc jeszcze ktoś by oskarżył mnie o obrazę czegoś tam albo o zakłócanie atmosfery religijnej ;)

Plac Solidarności w Dębicy, tłumy wiernych. Procesje, pozamykane drogi i ogólne zamieszanie.

No właśnie… na placu jakieś chyba naprędce sklecone nagłośnienie i „Barka” w wykonaniu fałszującej zakonnicy. Chyba tylko ona wie, dlaczego śpiewała tak wysoko, skoro nie potrafiła wyciągnąć… straszne to było. Na domiar złego co chwilę występowały przerwy w nagłośnieniu i wtedy było słychać jakiś chłopski głos (ksiądz?) śpiewający co innego – zakładam, że to jakaś procesja szła. Na naprawę nagłośnienia było jeszcze trochę czasu – niecała godzina, bo na moim zegarku dochodziła dopiero dziewiąta.

Co do atmosfery modlitewnej, to może i była, ale raczej tam blisko pomnika. Na obrzeżach tłumu cisza, kilka lampionów i tym więcej pogaduch w grupkach, im niższa ich średnia wieku.

No i droga zablokowana, gdzieś w cieniu za rogiem browarujące gimnazjum, jakiś gość ze statywem, ale bez aparatu (ten po lewej na zdjęciu z tabliczką Lidl). Ogólnie nie tak to sobie wyobrażałem. Spodziewałem się mniejszego tłumu, ale za to rozmodlonego/rozśpiewanego. A tu odwrotnie: dużo, ale mało kto „Barkę” śpiewał.

Poszedłem do domu, bo nic tam po mnie. Cienko ubrany, głodny, zmęczony… może gdybym poszedł tam z kimś, a wcześniej się ogarnął i pojadł, widziałbym to inaczej. Może po moim pójściu stamtąd rozkręciło się towarzystwo, może nie było tak źle? Pamiętam za to, co się działo przez kilka dni po śmierci papieża i w pierwszą rocznicę jego śmierci. To, co wtedy się z ludźmi działo, robiło wrażenie. Teraz jakoś tak bardziej nijak… Dla zasady? Z ciekawości? Spotkać się ze znajomymi? W wielu przypadkach zapewne tak. Nic to, kilka fotek strzelonych z ręki.

Procesja klęczy, autobus stoi…

Obchody rocznicy śmierci papieża na Placu Solidarności. Widok ze schodków szkoły muzycznej

Część śpiewała, część gadała, część milczała.
Pomnik papieża oświetlono dodatkowymi reflektorami

:)