KDE 4.1 super, ale Konqueror w nim – porażka

Wyszła nowa wersja KDE – 4.1. Wielu na nią czekało, a wśród tych wielu znalazłem się i ja. Jak czekałem, tak wreszcie doczekałem się. Zainstalowałem i zabrałem się do testów. Po paru godzinach zabawy najnowszym KDE mam mieszane uczucia: ładnie, miejscami pięknie, ale w jednym miejscu tragicznie! Konqueror jest kompletnym niewypałem w tej wersji KDE i z ręką na sercu mówię: gdyby nie te jego ułomności, to już bym przesiadał się na linucha – nie z dotychczas faworyzowanym Gnomem, ale właśnie z mniej lubianym KDE. “Czwórka” ma to “coś”, ma to jajo, które charakteryzuje komercyjne okienka. Brakuje jednak stabilności domyślnej przeglądarce www tegoż środowiska. Konqueror kompletnie nie radzi sobie z JavaScript: muli, sapie i się przywiesza, a jak już szybko skrypta chapnie, to bez widocznego efektu.
Poza przeglądarką wszystko działa nad wyraz przyjemnie. W stosunku do poprzedniego KDE (tego z zerem po czwórce), już gołym okiem i od samego początku zauważyć da się nowości (począwszy od powitalnego okna, gdzie bardzo ładnej animacji doczekały się ikonki ładowanych elementów systemu).
Na pulpicie rewolucja: po pierwsze można zmienić rozmiar paska i nic się przy tym nie zepsuje ;) Po drugie ikonki dostały taki bajerek, że jak się na nie najedzie kursorem, to pojawia się pasek z takim fajnym, szybkim menu: zmień rozmiar, preferencje i usuń (podobnie, jak widżety).

Jeśli mam być szczery, to nie chce mi się za bardzo rozpisywać na temat nowego KDE. Nie znam tego środowiska dobrze, dotąd preferowałem Gnome, a poza tym nie mam tak czasu ślęczeć i szukać dziurek w pozornie całym, by później o nich pisać. Może kiedyś, przy okazji pojawienia się którejś już tam z kolei wersji… kto wie. Mam ogromną ochotę przesiąść się znowu na Linuksa, dopieścić go porządnie i pracować na nowoczesnym KDE 4. To środowisko na serio ma szansę zawojować – jako jedyne z linuksowych ma tego wyczuwalnego powera, który może przyciągnąć niezdecydowanych. Mniej udaje Windowsa od “trójki” i teraz bardziej czuć charakterek. Czuć tą indywidualność. Czuć, jak się procek grzeje przy zdychającym Konquerorze. Czuć, że wkrótce to naprawią…

Na koniec krótki videocast mojego autorstwa. W przyszłości takowych będzie więcej i z głosem (teraz są literki). Teraz narracji nie ma, bo mikrofon diabli wzięli :/